Remake tekstu „Ten za nim” z tomu opowiadań pod tym tytułem, który ukazał się w Warszawie w 1996 roku. „Ten za nim” to jeden z dwóch rozdziałów, które „wypadły” pierwotnie z powieści „Grupy na wolnym powietrzu” o pokoleniu lat 60. Powrócą w następnych jej wydaniach.
@
W lipcu pojechaliśmy na obóz harcerski w Szwajcarii Kaszubskiej i zdun wiejski postawił nam po pijaku ceglany piec z krzywym kominem nad samym jeziorkiem w dole kąpieliska. Przywieźli słomę do sienników drabiniastym wozem i musieliśmy sami zbić sobie prycze z ociosanych świerszczaków, i menażki wieszałeś ma badylach wbitych przed namiotem. Podobozy żeńskie rozłożyły się szerokim łukiem na łagodnym zboczu z wiatrołomami i po tygodniu tak się rozbuchały, że zaczęły porywać nam w ciszy nocnej flagę razem z rozespanymi wartownikami, którzy potem wracali na czworakach.
Pamiętam, jak zdobywałem sprawność „trzy pióra” z 24-godzinnymi próbami w głuszy leśnej - głodu, milczenia i samotności - nocami podchodziłem chyłkiem pod obóz, skąd niosła się szeroko pieśń „płonie ognisko” na głosy męsko-damskie. Kiedyś padało bez przerwy i zziębnięty na kość podczołgałem się rano pod piec z dymiącym kominem, gdzie nasz zastęp miał służbę po apelu porannym, a reszta obozu wymaszerowała na zajęcia świetlicowe do kwatery głównej zgrupowania.
Nad kotłem z wodą majtały się na wietrze grube, skudlone podkolanówy w kolorze khaki, które kolega Danek rozwiesił tam, żeby rozmiękły na parze i nie dawał sobie wytłumaczyć. Więc potem wszyscy poszli nażreć się mleka w proszku w wojskowym namiocie z prowiantami i cholerne podkolanówy oczywiście spadły ze sznura, że musieli gruntować chochlami po dnie, żeby jest wyłowić; ale nie wstawili nowej wody na grochówę, bo obiad by się spóźnił i nie dostaliby „Młodzika”.
Pamiętam, jak w czasie próby samotności leżałem obojętnym bykiem na mchu i przychylałem sobie krzaczki z jagodami do pyska, i miałem pod głową kombatancki tornister mojego starego z wytartym rudym futerkiem. Przysnąłem owinięty w koc pod samotną brzozą, na której w ciemności łopotała flaga i potem jak się obudziłem - czołgały się do mnie trzy druhny z finkami w zębach. Miały bimber z sokiem truskawkowym w manierkach i dziwnie się przede mną gięły, patrząc mi w twarz ze zmiennej ogniskowej, że potem też wracałem do obozu na czworakach.
Zobaczyłem nagle chude zsiniałe dupsko wystające z naszego namiotu, bo komuś się nie chciało lecieć do latryny w dole kąpieliska i potem na apelu porannym staliśmy w czworoboku na polanie, i robili przegląd czystości między pryczami w namiotach. Nagle przyboczny wyskoczył z wrzaskiem, że w naszym namiocie jedzie gównem i za karę nie poszliśmy na ognisko „Świat w pięciu kolorach”, i mieliśmy dodatkową służbę w kuchni, i obieraliśmy kartofle koło pieca z kominem.
Reszta obozu wymaszerowała do Kościerzyny i z kieszeniami pełnymi mleka w proszku poszliśmy narąbać drewna z wiatrołomów, i potem wracaliśmy okrężną drogą, wyjąc pieśń o ułanie i szkapinie-poczciwinie. Szliśmy w nogę środkiem jezdni i prześwietlone krople spadały z drzew; widok z tęczą nad jeziorem Garczyn i błyszczące pawie oczka ze smaru samochodowego na mokrym asfalcie. Przysypiałem w marszu, idąc z nimi po parujących kałużach i jakoś dziwnie głośno chrapałem, i o mało się nie wywaliłem, bo zapiewajło Szmul nagle zmienił nogę.
Więc teraz siedząc u siebie na niskim poddaszu przypomniałem sobie, jak potem szorowaliśmy menażki garściami trawy z piaskiem nad wodą i każdy zaklinał się, że nie on obesrał nasz namiot ze strachu przed rozbuchanymi druhnami. Pierwszy raz pomyślałem sobie teraz słowami, że nie znoszę tych wszystkich harcerzyków w krótkich spodenkach, co od jednej zapałki przypalają ognisko; tak samo, jak nie znoszę cholernych obozowisk khaki z bezsensowną samotnością o świcie.
Tzw. przygoda z harcerstwem skończyła się po wakacjach, gdy ćwiczyliśmy marsz na azymut i Francu wyznaczył nam kurs na magazyn hufca. Przynieśliśmy stamtąd radiostację polową, którą odebrał w izbie harcerskiej z pozdrowieniem „czuwaj” i zniknął w sobie tylko znanym kierunku. Okazało się, że obrabowaliśmy magazyn hufca i zrobili śledztwo z milicją, i rozwiązali naszą drużynę. Francu objawił się po latach, jako zapalony radioamator i student ATK na Bielanach - po marcu 1968. opowiadał, że chciał kiedyś założyć podziemną ”radiostację harcerską”.
